Afgifte van persoonsgegevens bij oplichting

18/05
2012
Regelmatig krijg ik vragen als de volgende:

Ik ben opgelicht op internet. Via een forum vond ik lotgenoten die met dezelfde persoon te maken hebben gehad, en wij hebben gezamenlijk geprobeerd de oplichter op te sporen. Uiteindelijk komen we uit bij het IP-adres van de oplichter, en nu willen we hem aanklagen om ons geld terug te krijgen. De provider wil de NAW-gegevens niet afgeven, omdat zij zeggen dat dit tegen de privacywet is. Maar zij zijn dit toch verplicht op grond van het Lycos/Pessers-arrest?

Inderdaad is het te kort door de bocht om te zeggen dat je als provider nóóit persoonsgegevens mag afgeven aan particuliere partijen. De Hoge Raad heeft immers bepaald dat dit wél moet wanneer (via een vierstappentoets) blijkt dat kort gezegd het belang van de eiser duidelijk bewezen is en zwaarder weegt dan de privacy.

Op grond van deze regels werd Google in 2008 verplicht de persoonsgegevens van een gebruiker af te geven aan een bedrijf waarvan bedrijfsgeheimen zouden zijn gestolen. Deze zouden zijn geforward naar een Gmail-account, en het bedrijf wilde weten wie daar achter zat. In november 2009 moest Ziggo onthullen welke gebruiker illegaal filmpjes had geupload naar 123video.nl. Dit omdat Kim Holland de videosite hierover had gedaagd. Dit vonnis werd eind 2010 in hoger beroep vernietigd omdat de rechtbank te snel de eis had toegewezen, maar het Hof bevestigde het principe dat private partijen persoonsgegevens mogen opeisen.

De belangrijkste eis, en meteen bij oplichting de meest problematische, is nagaan of de claim van de klager voldoende aannemelijk is. Bij auteursrechtschendingen is dat nog wel te doen; een rechthebbende kan het originele werk laten zien in hoog formaat bijvoorbeeld.

Bij oplichting is dat ontzettend lastig. Lang niet altijd is werkelijk sprake van oplichting. Of men heeft het verkeerde IP-adres gevonden. En wat dan? Hoe kan de provider inschatten wie er gelijk heeft?

Belangrijker: niets van het bewijs dat de klager aan kan dragen, is door de provider te verifiëren. Bij auteursrechten kun je nog eens op een website kijken van een fotograaf, of bellen met de filmmaatschappij. Bij smaad kun je de uiting zelf lezen en je afvragen of dat smadelijk is. Maar bij een e-mailcorrespondentie en de melding “en toen reageerde hij niet meer” kun je eenvoudigweg niets.

Gewoon afgaan op het woord van de klager is niet verstandig. Het komt vaak voor dat mensen anderen valselijk beschuldigen om zo maar gegevens van die anderen te krijgen.

Dit is natuurlijk buitengewoon frustrerend voor al die mensen die wél opgelicht zijn en met veel moeite bíjna de oplichter te pakken hebben en dan door een provider eenvoudig de deur gewezen worden. Maar ik weet niet hoe het anders zou kunnen, het potentieel voor misbruik is te groot.

Arnoud

Kent u onze boekenserie Deskundig en praktisch juridisch advies al? Webwinkels, hosting, software, security en meer!

Datum: vrijdag 18 mei 2012, 06:36
Bron: Iusmentis Blog
Categorie: Internet en ICT

Gerelateerde berichten:

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit bericht.


Website by Web Chemistry