“Vluchtelingen uit Syrië liegen”

04/04
2012
Langs de Syrische grens in Turkije verblijven zo’n zeventienduizend Syrische vluchtelingen, verspreid over een paar kampen in de provincie Hatay. De grenssituatie is gespannen, omdat in de Turkse regio ook veel aanhangers van de Syrische leider Bashar al-Assad wonen. Ik verblijf met fotografe Marielle van Uitert in het plaatsje Harbiye. Later vertelt een Syrische activist dat hij journalisten juist aanraadt daar niet naartoe te gaan, omdat het dorp een broeinest is van Assad-aanhangers.

Op de eerste avond dat wij in het hotel zijn, komt een pro-Assad-familie meteen langs om ons video’s van onthoofde Syrische militairen te tonen. Mogelijk zijn ze echt, maar het kan net zo goed bewerkt materiaal van internet zijn. Media krijgen amper toestemming om in de streng bewaakte vluchtelingenkampen te komen. In de omheining van één kamp zitten echter enkele gaten, waardoor we naar binnen kruipen. Een Turkse man verraadt ons echter. Gelukkig komen we ongeschonden met onze verstopte geheugenkaarten met onze foto’s weer buiten.

Onze Turkse vertaler, een aanhanger van Assad, gelooft niets van de verhalen van vluchtelingen. “Ze liegen. Het zijn allemaal arme mensen, te lui om te werken. Ze krijgen geld van Qatar of Saoedi-Arabië om hier naartoe te gaan.” Tijdens een interview krijgt hij slaande ruzie met een familie, omdat hij Assad verdedigt. We zeggen de samenwerking op. Hij achtervolgt ons de rest van de week omdat hij per se een foto wil hebben van een Syrische vrijheidsstrijder uit één van de kampen. Vermoedelijk om hem aan te geven bij de Syrische geheime dienst.

Ook gaan we weg uit Harbiye. Het hotelpersoneel blijft er maar op hameren hoe geweldig Assad is. En we missen een geheugenkaart van onze hotelkamer. We kunnen verblijven bij een Syrische leraar Engels die lesgeeft op een vluchtelingenschool. Ook op hem worden mensen zo nu en dan boos. Vluchtelingen denken dat hij een spion is omdat hij uit Aleppo komt, waar weinig wordt geprotesteerd tegen Assad. Daarnaast vinden zijn collega’s het maar niks dat hij als moslim twee vrouwen met wie hij niet is getrouwd in huis haalt. Deze verhoudingen tussen mannen en vrouwen zijn soms ook onhandig voor interviews. Bij een Syrische activist thuis mogen we niet spreken met zijn echtgenote, omdat zij niet in hetzelfde vertrek mag zijn met onze mannelijke tolk.

Tijdens onze reis bieden meerdere mensen aan ons Syrië in te smokkelen. De één vraagt 500 euro, een ander hoeft niets. Het lijkt net een toeristisch toertje: drinken, eten en overnachting zijn inbegrepen. Maar er is geen terugkeergarantie. De grote vraag is: wie kun je vertrouwen? Een activist vertelt dat hij onlangs een verslaggever van de Arabische nieuwszender Al-Jazeera de grens over hielp. “De volgende keer als jullie willen afspreken weet ik niet waar ik ben”, zegt hij. “Misschien nog in dit kamp, in een ander kamp, weer in Syrië of ik ben dood.”

Datum: woensdag 4 april 2012, 08:51
Bron: Metro Algemeen
Categorie: Algemeen
Tags: Aleppo, Kampen, Overijssel, Qatar, Syri, Turkije

Gerelateerde berichten:

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit bericht.


Website by Web Chemistry