Frankrijk versus Australië

Ik heb iets gedaan wat in feite een belediging is voor mijn o zo geliefde land Australië. Gedurende mijn roadtrip door Frankrijk heb ik namelijk alles vergeleken met Australië. Al rijdend door het Franse berglandschap moest ik al gelijk concluderen dat ik toch veergelijkenissen zie met Australië, overgoten met een Nieuw-Zeelands sausje. De uitgestorven dorpjes, de hitte van de zon, de uitgestrekte natuur omringd door bergtoppen en ja, de campings in Frankrijk zijn net zo verpauperd als in Australië. Mag ik dat zeggen? Ja, dat mag ik zeggen! Vies, goor, armoedig, o zo lekker primitief. Geen wonder dat Mart Smeets elk jaar weer uitkijkt naar zijn jaarlijks hoogtepunt in zijn carrière, het verslaan van de ‘Tour de France’. Sorry Mart, De Ronde van Frankrijk.

En dat Franse volk? Best wel arrogant en asociaal, vergeleken met de Aussie blokes en sheila’s. Hier geen begroetingen als “G’Day mate� en “How ya goin’�, tijdens het tandenpoetsen in de vroege ochtend of bij het aanmaken van de barbie. Een enkeling daargelaten zegt nog “bonjour� in het voorbijgaan, maar je kunt merken dat het niet van harte gaat. Waar zou dat verschil toch in kunnen zitten?Het is gewoon een mentaliteitskwestie, wat ook wij in Nederland kennen. Wij de Nederlanders, komen dan ook niet voor niks elk jaar voor in het rijtje van meest irritante vakantiegangers, samen met de Engelsen. Niet echt een visitekaartje voor het mooie groene waterlandje. Maar gelukkig hebben we in de persoon van Jan-Peter Balkenende een geweldige ambassadeur voor ons kikkerlandje. Hossend op de Olympische Spelen in China, als een kind in de snoepwinkel zo blij op bezoek bij Obama en niet te vergeten ook hij treurt net als wij om de stukgelopen relatie van Jan en Jolanthe. Nee, dan heb ik liever Kevin Rudd, de prime-minister van Australië. Hij heeft vorig jaar als eerste sorry gezegd tegen de Aboriginals voor al het aangedane leed in het verleden. En een korte tijd later heeft Rudd keiharde bezuinigingsmaatregelen aangekondigd om de financiële crisis te bestrijden. Geweldig zou je denken, maar Kevin koos er voor om het geplande klimaatbeleid op te schuiven en wat extra miljoenen te pompen in nieuwe gevechtsvliegtuigen. Ik geloof dat Jan-Peter en consorten daar nog steeds over aan het soebatten zijn. Tot zover de politieke shit in deze column, ik was bezig om Frankrijk te vergelijken met Australië. Eigenlijk is het appels met peren vergelijken. Australië is qua oppervlakte al gelijk aan West-Europa en zelfs Sydney is qua omvang 7x groter dan Parijs. Maar de wijnen zijn in beide landen goed, de pittoreske dorpjes, de goedkope uitstraling van de autodealers met hun feestvlaggetjes… toch zomaar nog wat overeenkomsten. Ik geloof ook dat ze op het gebied van rugby, op landenniveau, aan elkaar gewaagd zijn. Wat ik van de sport afweet is dat er jaarlijks een landentoernooi wordt gespeeld tussen de toplanden, Engeland, Frankrijk, Nieuw-Zeeland en Australië. Ook weet ik dat Frankrijk beschikt over een enorm grote krachtpatser op het middenveld, die qua uiterlijk nog het meest lijkt op een kruisiging tussen EO-Arie Boomsma, Yuri-snuif-snuif-van Gelder en Marco Materazzi, de slager van Sicilië. Verder houd ik maar op met vergelijken, het heeft geen enkele zin. A bloody waiste of time mate! Wel heb ik tijdens deze korte reis ontzettend veel terug mogen denken aan de vele mooie momenten in Australië. Het heeft ook gewoon weer wat, de hele dag kilometers vreten met de auto, tussendoor tanken en eten, en ’s avonds eindigen op een camping met een sigaret in de linker- en een stubby in de rechterhand. ’s Avonds voor het slapen gaan de toilettas onder de ene arm en onder de andere een wc-rol. De volgende ochtend wordt je wakker van de brandende zon op de tent, je staat op, loopt halfslapend naar de douche, komt terug en je begint aan je brekkie. Vanaf dat moment kan de dag weer beginnen, een dag zonder worries. Vrijheid, blijheid. Dagen zoals deze tijdens je reis of vakantie moet je koesteren, ze zijn spaarzaam en zorgen voor het ultieme gevoel van verlossing. Je ziet de wereld veel rooskleuriger dan voorheen, je waant je in een droom, je voelt je blij en gelukkig, kortom het werkt als een soort drug. Het kan dan ook verslavend werken, en het verspreidt zich als de Mexicaanse griep. Ja mensen, dit is het reizigersvirus, ik hoop er nog velen mee te kunnen besmetten.Bonjour.

Andere columns van Nam Chun MelisAangenaam ik ben Nam Chun MelisAfscheidnemen bestaat niet

Gerelateerde berichten:

• John de Mols Talpa breidt uit naar Australië (17/03/10 12:02)
• Air France: vluchten van en naar Frankrijk gaan door (14/11/15 11:14)
• Australië krijgt opnieuw Songfestival-ticket (17/11/15 09:31)
• Amerikaanse estafetteploeg gediskwalificeerd (04/08/13 20:20)
• Australië wil asielzoekerscentrum heropenen (11/08/11 11:47)

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit bericht.