Gebouwen die hun eigen bewolking maken.

Gebouwen die hun eigen bewolking maken. Het is iets wat we vooral kennen uit echt verre oorden, bijvoorbeeld the high-rise in New York en grote steden in China. Ook dichter bij huis kan het, merkt onze meteoroloog Casper Hootsen. Een spectaculair gezicht. Hieronder een verslag van fantastische taferelen.

Op onze route terug van een mooie vakantie, doen we Frankfurt aan. Een stad in Duitsland waar je niet veel van verwacht. En juist dan is het natuurlijk leuk. Leg de lat lager en je springt er ineens met twee gouden medailles om je nek overheen. Het weer helpt daar ook bij. Met een spectaculair verschijnsel.

Mooie deal gescoord voor een hotelkamer, natuurlijk met het verzoek op de bovenste verdieping voor het beste uitzicht. Blijkt dat we direct uitkijken op de hoogste gebouwen van Frankfurt. Frankfurts “Manhattan” is her en der te vernemen. Al is dat wat overdreven, het blijft een indrukwekkend gezicht, die wolkenkrabbers tot rond 300 meter hoogte. De combinatie van door mens gemaakte omgeving en natuur – de ondergaande zon en de daaropvolgende sterrenhemel – is prachtig.

Ochtendgloren
De volgende ochtend staan we lekker vroeg op – geen keus overigens, onze kleine donderjager (zoon) was er uiteraard heerlijk tijdig bij. We zijn daarmee mooi op tijd de zonsopkomst mee te maken. De lucht kleurt zalmoranjeroze en paars. De stratus wolken (laaghangende bewolking) die aan het ontstaan zijn ook. De kleuren schitteren ons tegemoet vanaf de spic en span glanzende kantoorreuzen. Rond de pieken van de corporate paleizen drijven wolkenplukjes voorbij.

Stratus
Stratusflarden bij zonsopkomst in het winterhalfjaar…. Dan weet je als meteoroloog dat je moet opletten. Want de fraaie zonnige dag die voor je ligt, zou het dan wel eens moeilijker kunnen krijgen dan verwacht. De stratusflarden ontstaan namelijk op het grensvlak van een warme luchtstroom op enige hoogte en de tijdens de nacht steeds verder afgekoelde en langzaam stromende lucht in het onderste deel van de atmosfeer. Door de verschillen in snelheid van de wind ontstaat turbulentie in de overgangslaag tussen de warme en de koude lucht. De warme lucht wordt gemengd met de koude, koelt af en indien de lucht vochtig genoeg is, ontstaat bewolking.

En in de winter zeker, gaat die afkoeling nog wel even door na zonsopkomst. Zeker vlak onder dat grensvlak. Het grensvlak dat in de meteorologie ‘inversie’ wordt genoemd. Tot wel enkele uren na zonsopkomst. En hoe groter de tegenstelling in temperatuur tussen de warme en koude luchtlaag, hoe sterker de bewolking zich kan ontwikkelen. En dat is precies wat ook nu gebeurt. De fraaie zonsopkomst kleuren verdwijnen binnen de kortste keren en er vormt zich een gesloten grijs wolkendek.

Spectaculair schouwspel
In de overgangsfase tussen vrijwel helder en geheel bewolkte condities ontstaat een spectaculair schouwspel. De hoogste wolkenkrabbers bevinden zich precies rond de hoogte waarop ook de wolkenflarden aan het ontstaan zijn. En doordat de lucht niet door de gebouwen heen kan stromen, moet deze er langs stromen. En…. eroverheen. Dat laatste betekent dus dat een deel van de lucht een zetje omhoog krijgt, moet stijgen om over het gebouw heen te komen. Met dat stijgen koelt de turbulente luchtstroom wat extra af.

Fantastisch
Het levert een bijzonder schouwspel op. Want waar stroomopwaarts van de hoogste gebouwen geen of weinig bewolking aanwezig is, ontstaat stroomafwaarts door die ‘lift’ van de luchtstroom en dus afkoeling, extra bewolking. De wolken planten zich in een golvende beweging achter de gebouwen voort. Met de door de gebouwen veroorzaakte golvingen in de luchtstroom mee.

Heel even is het zelfs zo dat één van de gebouwen net onder een laag grijze stratus extra flarden stratus ‘produceert’. De flard zelf wordt nog net wel door de zon rozig wordt aangelicht en vormt een bizar contrast met de grijze laag erboven. Een fantastisch gezicht.

Reis naar de wolken
Uiteindelijk ontstaat één grote grijze massa, die de zonnige dag een aantal uren op afstand weet te houden. Het levert een bijzondere reis op in de “Main Tower” - vernoemd naar de rivier die Frankfurt doorkruist. Met de lift in raketsnelheid omhoog, tot het observatieplatform op bijna 200 meter hoogte. Op dat moment precies het niveau waarop de onderzijde (basis) van het wolkendek zicht bevindt. Slecht zicht dus, maar meteorologisch gezien en voor onze zoon bijzonder om mee te maken.

In de middag breekt de zon weer door en wordt het nog bijna 20 graden. Het stratusfeest is dan weer helemaal vergeten. De kille straten van Frankfurt worden zachte voorjaarslanen met flanerende voetgangers. Tijd om te vertrekken. ????

Gerelateerde berichten:

• Vliegveld Frankfurt breidt enorm uit (02/01/11 08:12)
• Duurste steden om te slapen. (12/02/10 09:37)
• Lufthansa haalt 15.000 passagiers terug (19/04/10 16:06)
• HSV verliest van Frankfurt (02/02/13 20:40)
• Passagiersrecord voor luchthaven Frankfurt in augustus (10/09/14 10:35)

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit bericht.