Wie toestemming onder de AVG vraagt, snapt de AVG niet (of heeft een nieuwsbrief)

12/09
2019
Een lezer vroeg me:

Van mijn garagebedrijf kreeg ik een toestemmingsformulier voor het verwerken van mijn gegevens: opname in klantenbestand, verstrekking van mijn persoonsgegevens aan derden in het kader van betalingen en verstrekking van mijn persoonsgegevens aan partners in het kader van een goede dienstverlening, zover dit nodig is. Waarom eist de AVG in hemelsnaam dat mensen in dit soort situaties toestemming vragen? Het spreekt toch voor zich dat ik dit wil als ik bij deze garage mijn auto wil laten repareren?

Als ik even zo vrij mag zijn op donderdagochtend: dit is pertinente onzin, en wie toestemmingsformulieren zit te maken onder de AVG mag daar gelijk mee ophouden. Kan me niet schelen wat je doet, je doet het fout. Behalve als je met nieuwsbrieven bezig bent.

Om een of andere reden hebben mensen het idee gekregen dat je onder de AVG overal toestemming voor moet vragen. Ik denk dat dat komt omdat toestemming als de eerste van de zes grondslagen in de wet staat (artikel 6.1 AVG) en men daarna ophoudt met lezen. Een kapitale fout wat mij betreft, met schandalige gevolgen zoals dat kinderen niet naar de tandarts gaan (wat https://twitter.com/toezicht_AP/status/1170688165155356672″>ook volgens de AP onzin is.) Toestemming is de minst zinvolle en minst werkbare grondslag, en als organisatie moet je niet willen werken onder die grondslag.

Het hele idee achter de AVG is dat je eigenlijk alleen persoonsgegevens gaat gebruiken als het niet anders kan. Bij die garage: je hebt gegevens nodig voor de overeenkomst, je wilt je factuur betaald krijgen en soms moeten gegevens ingewonnen bij de dealer of gaat een stukje van het werk door een ander (zoals de verzekeraar). Dat mag gewoon van de AVG, we noemen dat “noodzaak overeenkomst”, grondslag b.

Ook kun je je vaak beroepen op de grondslag van het eigen legitiem belang (sub f), waarbij je dus een afweging van belangen maakt. Toestemming vragen is daarbij niet aan de orde. Verwarrend is daarbij wel dat je vaak een opt-out invoert als deel van die belangenafweging, want met opt-out houd je meer rekening met mensen hun privacybelang, maar die opt-out is heel wat anders dan toestemming. En je moet niet vergeten die afweging daadwerkelijk te maken en op papier te zetten, dat is waar Manfield over struikelde toen ze vingerafdrukherkenning wilde inzetten bij hun personeel.

Mij bekruipt het gevoel dat mensen niet weten hoe zo’n afweging te maken, of het eng vinden een standpunt in te nemen en dan maar toestemming gaan vragen. “Dan zit je in ieder geval goed, toch?” Nope. Al is het maar omdat je óók bij toestemming een noodzakelijkheids- en proportionaliteitstoets moet maken, en geen hond die dat doet bij z’n toestemmingsformulier.

Maar belangrijker: toestemming kan op ieder moment worden ingetrokken, zonder opgaaf van redenen en zonder enige consequentie. Als je dus een bedrijfsproces hebt dat afhankelijk is van toestemming, dan moet je er dus vanuit gaan dat je bedrijfsproces stilstaat omdat niemand toestemming geeft. Ik kan me niet voorstellen dat dat een nuttig bedrijfsproces is.

Behalve nieuwsbrieven dus. Die verstuur je met toestemming (opt-in) en het is geen ramp als iemand die toestemming intrekt. Dan haal je `m gewoon uit het bestand. Specifiek daar zie ik toestemming wel werken.

Maar afgezien van nieuwsbrieven dus is er géén zakelijk belang denkbaar waarbij je gaat drijven op toestemming. Wie denkt van wel, ik hoor het graag maar dan wel alsjeblieft inclusief uitleg wat er gebeurt als die toestemming 1 seconde na het geven ingetrokken wordt. Of beter gezegd, waarom het niet erg is dat er niets gebeurt nadat die toestemming ingetrokken blijkt.

Arnoud

Het bericht Wie toestemming onder de AVG vraagt, snapt de AVG niet (of heeft een nieuwsbrief) verscheen eerst op Ius Mentis.

Datum: donderdag 12 september 2019, 08:19
Bron: Iusmentis Blog
Categorie: Internet en ICT

Gerelateerde berichten:

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit bericht.


Website by Web Chemistry