Als relatief nieuweling bij MeteoGroup-Weer.nl ben ik vereerd om ook mijn ervaringen te mogen delen in de zomercolumn ´mijn drie favoriete weersituaties´. Zelf hou ik enorm van extreme weergebeurtenissen zoals kou en sneeuw, maar ook felle buien met onweer en windstoten. Ook ik heb in mijn jeugd de bekende weerdagen intens mogen meemaken zoals de bewuste shelfcloud van 17 juli 2004. Maar ook de intense sneeuwval van 25 november 2005 waar Jordi het vorige week nog over had. Echter toen was ik nog niet in bezit van een digitale camera. Toen ik 15 werd in 2008 kreeg ik mijn eerste digitale camera. En sindsdien is er een hoop veranderd. Mijn voorliefde voor extremen groeide hierdoor snel. Alles wat ik meemaakte kon ik eindelijk vereeuwigen op de foto. Dat zelfde jaar nog heb ik mijn mooiste shelfcloud ooit op de gevoelige plaat gezet.
Onverwachts de mooiste shelfcloud ooit! Zaterdag 26 juli 2008
Zaterdag 26 juli 2008 is echt een datum dat voor altijd in mijn geheugen gegrift blijft staan. Niet alleen was het de dag dat we binnen onze familie gezinsuitbreiding kregen door de komst van Salvador, een golden retriever pup. Een schat van een hond trouwens die helaas dit voorjaar overleden is. Maar 26 juli 2008 is ook de dag dat ik onverwachts mijn mooiste shelfcloud ooit op de camera heb vastgelegd.
De situatie voor pittige onweersbuien was deze dag perfect. Onder leiding van een stevig hogedrukgebied boven Scandinavië was de toevoer warm maar ook vochtig. Een typische ´ostgewitter´ situatie met buien vanuit Duitsland. Voor de komst van de buien was het flink zonnig en heet, 30,5 op mijn eigen weerstation in Zwolle. Rond half 3 ontstonden dan de verwachte onweersbuien boven Duitsland. Het zag er gunstig uit, een zware bui leek op ramkoers met Zwolle. Ik was helemaal in mijn nopjes en als een stuiterbal ging ik door het huis. Dit tot ergernis van mijn ouders en broer. Maar toen deze onweersbui dichterbij Zwolle kwam begon deze langzaam op te lossen. En als overmaat van ramp ontstonden ten westen van mij nieuwe buien, die van mij wegtrokken. De frustratie was compleet. Afijn, het avondeten was klaar en ik ging naar beneden.
Zonder ook maar tussendoor op de radar te kijken, het was tenslotte 2008 en een smartphone had nog niemand, werd de lucht na het avondeten opmerkelijk snel donker. Zonder nadenken snelde ik mij richting ons dakterras. Dat moment was ongelofelijk. Wat ik toen zag, já zelfs 11 jaar na data krijg ik er nog kippenvel van, was fantastisch.
Daar hing hij dan, de meest strakke en perfect ontwikkelde shelfcloud die ik ook heb gezien. Hij trok razendsnel over. Het was nog enige tijd windstil maar ook muisstil. Een rare rust hing over de buurt. Na het overtrekken van de shelf kwam het regenscherm snel dichterbij, welke zich groen afspiegelde. In deze groene massa was de ene flits na de andere te zien. Het duurde niet lang meer of het stormde flink. Ook de buurt werd blijkbaar verrast door deze plots intense onweersbui. Parasols vlogen over huizen heen en aan de overkant klapte een zonnescherm kapot. Toch heeft deze shelfcloud echt de meeste indruk op mijn gemaakt. Net als de bui kwam hij voor mij compleet onverwachts.
Tijdens de aanloop naar deze sneeuw was het nog allemaal erg spannend. 2 Lagedrukgebieden met elk een sneeuwgebied trokken over Nederland. Maar aan de zuidoostzijde bevond zich een warmtesector welke met regen en dooi roet in het eten kon gooien. Maar Zwolle kwam (op een haar na) niet in deze dooilucht terecht. Want de kern van de beide depressie trok zowel op 10 als 11 december precies onder Zwolle langs. In totaal viel dus 30cm sneeuw, samen met de noordelijke Veluwe hadden we het dikste sneeuwdek van het land. Noordelijker viel amper neerslag en Zuidelijker regende het tussen de twee sneeuwfronten.
Wat deze sneeuwval verder zo mooi maakte was dat de vlokken relatief nat waren (het was ook net iets boven nul). Samen met het ontbreken van een serieuze wind kon de sneeuw flink opstapelen op de dunste takjes. Een fantastisch mooi gezicht.
Vooral de sneeuw die op 2 januari viel was bizar. Op een gegeven moment viel er iedere 5minuten een centimeter sneeuw bij en was het midden op de dag schemerig donker. De sneeuwval had ook een buiig karakter met soms een klap onweer. Samen met stormachtige wind en sneeuwjacht resulteerde dit in stroomuitval en gesloten wegen. We waren letterlijk ingesneeuwd. Ironisch genoeg ook de sneeuwkanonnen.
Na het uitstellen van de terugreis was er op 8 januari een droog momentje. Van dit moment hebben we dankbaar gebruik gemaakt om het dal veilig te kunnen verlaten. Op de terugreis het dal uit, zagen we inwoners sneeuw van hun daken ruimen. Een vreemd gezicht want je verwacht dat de Oostenrijkers wel wat sneeuw gewend zijn. Maar achteraf bleek dit de zwaarste sneeuwval in ruim 200 jaar tijd te zijn geweest. Dat was echt ontzettend gaaf om mee te maken.
Hopelijk brengt de komende winter ook genoeg mooie sneeuwsituaties in eigen land, maar ook weer in de Alpen.