Sneeuw boeit altijd en storm maakt kracht natuur duidelijk

Van extreme sneeuwsituaties weet ik de data vaak feilloos op te noemen, zelfs als dat bijna 15 jaar geleden is. Daarom gaan we terug naar het jaar 2005 voor mijn eerste weerherinnering. Vijf jaar later, in 2010, zorgde een hele maand voor winters geluk, want sneeuw boeit me altijd. De laatste jaren valt dat helaas wat tegen. Wat niet tegen viel was de zeer zware storm van begin 2018. Dan blijkt maar weer dat de natuur ongelofelijk veel kracht heeft. Tijd om deze drie herinneringen tot leven te brengen.

Een halve meter sneeuw
Mijn eerste herinnering gaat, zoals gezegd, alweer lang terug in de tijd. Het was 1 maart 2005 toen ik continue naar buiten aan het staren was of ik al sneeuw zag, er werd ons heel wat beloofd. Tegenwoordig noemen we dat het bekende lantaarnpaalstaren, maar het viel die avond nog behoorlijk tegen. Teleurgesteld ging ik slapen, maar de volgende dag werd het alsnog een groot feest. Het begon eerst licht te sneeuwen, maar al snel ging het harder en het bleef maar doorgaan. Ik weet nog goed dat ik die avond nog naar de bieb moest om een boek te halen over een project waar ik op dat moment aan werkte. Samen met mijn vader fietste ik door de sneeuw wat ik toen al geweldig vond. Wat me toen opviel was dat alle bandensporen van auto’s zich razendsnel weer vulden met verse sneeuw. Op 3 maart lag er inmiddels bijna 30 centimeter sneeuw. Niet zoveel als in Friesland en Drenthe, maar mijn geluk kon niet op. De dagen daarna konden we nog volop genieten van de sneeuw met een paar ijskoude nachten. Twee weken later tikte de temperatuur de 20 graden alweer aan en was de lente begonnen, maar deze dagen vergeet ik nooit meer.

Een decembermaand om nooit te vergeten
Een ongekende sneeuwmaand als december 2010 staat ook in mijn geheugen gegrift. Het was bijna elke dag raak, afgezien een Sinterklaas opleving in de temperatuur na dan. Sneeuwstoringen bleven ons maar bereiken en kleurden het land continue maagdelijk wit. Over één dag kan ik het maar blijven hebben. Het was vrijdag 17 december, de dag voor de Kerstvakantie, maar ook de dag dat ik nog twee examens moest maken. In die tijd zat ik nog op school in Haarlem en daar ging ik toen met de auto naar toe. Ik wist dat het die ochtend zou gaan sneeuwen en dus vertrok ik om half 9 terwijl ik er pas om half 11 hoefde te zijn (normaal is het 20 minuten rijden). Het was maar goed ook, want ik was er pas om kwart over 10. Na mijn examens moest ik snel terug naar huis, want ik moest werken. Toen ik om 15 uur naar buiten liep wist ik al ‘dit wordt een lange tocht’. Een vrijdag voor de vakantie en dat ook nog in de Randstad, mét sneeuw. Bij de auto aangekomen was ik eerst een kwartier bezig om 15 cm sneeuw rond en op de auto te verwijderen, pas toen begon de tocht… Uiteindelijk reed ik in 2,5 uur, stapvoets, naar mijn werk. Dat kwam mede omdat ik door de Velsertunnel moest waar meerdere vrachtwagens vast stonden omdat de weg te glad was om de tunnel uit te komen. In de tussentijd bleven er vanaf de Noordzee maar sneeuwbuien aangevoerd worden. De teller stopte op ruim 20 cm en waar veel mensen zullen balen dat ze in de sneeuw vaststonden, vond ik het geweldig. Geluk bij een ongeluk was dat alle vrachtwagens voor de supermarkt ook vaststonden in het verkeer en dat het dus niet zo erg was dat ik te laat op mijn werk was.

Overal zand
De laatste jaren valt het wat sneeuw betreft een beetje tegen, maar storm hebben we wel degelijk gehad. Mijn gedachten gaan terug naar 18 januari 2018, toen er een zeer zware storm over het land raasde die heel Nederland lam legde. Een extreem uitgediept lagedrukgebied trok over Texel richting het oosten en aan de zuidzijde daarvan ontstond een ongekend windveld. De Randstad was opnieuw de sigaar, maar ook diep landinwaarts richtte de storm een ravage aan met zelfs een officiële storm. Het kwam tot een windkracht 11 met zeer zware windstoten van 143 km/uur in Hoek van Holland en 132 in IJmuiden. Ik besloot die dag richting Wijk aan Zee te rijden en de storm zelf te aanschouwen, nog een voordeel van aan de kust wonen. De weg ernaartoe viel mee, ik was er immers vlak voor het hoogtepunt. Eenmaal op de parkeerplaats had ik moeite om het strand te bereiken. Ik liep achterwaarts tegen de wind in, terwijl het zand overal om en tegen me aan vloog (een week later vond ik nog zand). Het was nauwelijks te doen om me om te draaien en ik zocht snel beschutting achter een strandtent. Vanuit daar kon ik de zeer zware storm aanschouwen en het is indrukwekkend om te zien hoe de natuur soms enorm huis kan houden. Het zand stoof met een noodgang richting de Duinen. Code rood was zeer terecht, de schade was enorm. Extreem weer is voor meteorologen zeer interessant, maar het kan ook heel gevaarlijk zijn.

Na een aantal zeer tegenvallende jaren wat sneeuw betreft hoop ik toch zeker dat we dit seizoen weer regelmatig kunnen genieten van dit witte goedje. En als het dan valt, zullen wij er zijn om de gladheid te bestrijden!

Gerelateerde berichten:

• Vrachten met sneeuw voor noordzijde Alpen (02/01/19 12:47)
• Ook vandaag nog af en toe sneeuw (17/12/09 08:19)
• Sneeuwdump (27/01/15 10:45)
• Code rood: WEERALARM: Op uitgebreide schaal sneeuw en gladheid (11/12/17 13:09)
• Sneeuwstorm teistert noordoosten VS (06/02/10 13:13)

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit bericht.