Sneeuwavontuur met de baas en tot de knietjes in het water
06/08
2019
2019
Maar laat ik bij die ene winterse herinnering beginnen. Omdat ons huidige huis toen nog in aanbouw was en we ons oude huis al hadden verkocht, moesten we een klein jaartje in een ‘tussenwoning’ vertoeven. Niet ideaal uiteraard, maar wat hebben we daar een fantastische tijd gehad. Het was een ietwat verouderde vakantiebungalow, maar op een bijzonder mooie plek. Vlakbij Arnhem in het bos – we noemden ons huisje ook gekscherend de ‘boshut’ –, ingeklemd tussen Sonsbeek, Warnsborn en de Veluwe, op een hoogte van circa 60 meter boven NAP. En juist dat hoogteverschil maakte mooi winterweer.
Weg versperd, maar hulp is onderweg
Het was ergens begin januari in 2017 en het zat al dagen in de verwachting. Er zou in de avond en nacht naar vrijdag de 13e een actieve storing over het land trekken met veel regen, die in de loop van de nacht over zou gaan in sneeuw. Ik had die vrijdagochtend een vroege dienst, dus hoe jammer ook… ik moest vroeg naar bed. De wekker gaat bij zo’n vroege dienst normaalgesproken om 04:15 uur, maar met het winterse weer in gedachten, had ik hem voor de zekerheid nog iets eerder gezet. En dat was maar goed ook! Het had in de omgeving van Arnhem flink gesneeuwd en vooral op ‘de heuvels’, waaronder ook Schaarsbergen, lag een sneeuwlaag van ongeveer 10 centimeter. Dat was mooi wakker worden in het besneeuwde bos, maar nu moest ik met de auto richting het werk. Na het sneeuwvrij maken van mijn auto, kwam ik er snel achter dat ik niet ver zou komen. Een enorme tak lag precies over de (enige) uitrit van de parkeerplaats en versperde de weg.
Met een dikke sneeuwlaag erop, was de tak topzwaar en omdat het ook nog eens stevig waaide, brak het geheel af en belandde precies op de enige uitrit van onze parkeerplaats. Een toevallig passerende strooiwagen schoot te hulp, maar ook samen kregen we de enorme tak niet van zijn plek. Na veelvuldig bellen met de weerkamer, belde ik uiteindelijk mijn baas en collega Reinout van den Born, die in Arnhem woont, om te overleggen. Als fervent winterliefhebber opperde hij al snel dat hij mij zou komen ophalen en naar het werk zou brengen. Op zijn vrije dag nota bene! Maar deze kans wilde hij niet missen! Het werd een bijzonder mooie en vooral ook gave autorit, met aan weerszijden van de wegen (en soms ook nog op de weg) enorme hopen sneeuw. We knalden er luid lachend, maar soms ook met dicht geknepen billen doorheen en zijn uiteindelijk veilig in Wageningen aangekomen. Waarna Reinout meteen weer in zijn auto stapte en aan zijn sneeuwrit terug begon! Nog bedankt daarvoor Reinout!
Een kolkende rivier
Mijn tweede weerherinnering is van al iets langer geleden, namelijk de zomer van 2010. Het was 26 augustus en ik woonde toen in een appartement op 1 hoog in Arnhem. Het gebouw stond ongeveer halverwege een lange straat, die vanuit de stad de bult op liep, en op een kruising die in het midden juist weer iets vlakker was. Vanuit mijn woonkamer gezien kwamen drie van de vier aanrijdpunten vanaf de bult en eentje ging dus richting de stad omlaag. En toen ging het regenen. En niet zomaar regenen. Het kwam bijna 36 uur lang met bakken uit de lucht, waarbij er op sommige plekken in met name Gelderland meer dan 150 millimeter viel. Meer dan 2,5 keer zoveel als in een ‘normale’ augustusmaand. Het kwam op veel plaatsen dan ook tot wateroverlast. Ook bij mij in de straat.
De buien volgden elkaar in rap tempo op en de ene bui was nog heviger dan de andere. Ik had die dag vrij en al turend uit mijn woonkamerraam zag ik geleidelijk een stroom van water op de wegen rondom mijn huis ontstaan. Alle drie de wegen die vanaf de bult kwamen, waren in zeer korte tijd verandert in kolkende ‘rivieren’ en binnen 5 minuten waren de stoepen niet meer zichtbaar. Omdat het kruispunt net iets vlakker was, hoopte het water zich daar op, om vervolgens verder omlaag te stromen. Geparkeerde auto’s tot halverwege hun banden in het water.
In het parkje tegenover mijn appartement was al de hele week een feestweek voor kinderen bezig met tenten, springkussens, muziek en spelletjes. Een groot deel van die week was letterlijk al een beetje in het water gevallen door de stevige buien die soms vielen, maar toch bleef men enthousiast doorgaan. Die vrijdag liep de hele boel daar echter letterlijk onder water, maar vermaakten de vele kinderen en enkele buurtbewoners zich alsnog met het vele water. Het was een waar waterballet!
Noodweer
Mijn derde herinnering speelt zich ook in 2010 in Arnhem af, maar iets eerder dat jaar, namelijk 14 juli. Er vielen ook toen stevige regen- en onweersbuien. Ze trokken in lijnvorm over het land, met op de ene plek meer ‘activiteit’ dan op de andere. Onder andere in Gelderland was het goed raak en ook in Arnhem donderde en bliksemde het flink. Maar het venijn zat hem vooral in de windstoten die bij de buien voorkwamen. Op weerstation Deelen, in de buurt van Arnhem, kwam het tot een windstoot van 107 kilometer per uur! Ook in de stad ging het er voor wat betreft de windstoten goed tekeer. Talrijke bomen waaiden om en wegen lagen bezaaid met enorme takken. Het was ronduit gevaarlijk buiten en diverse wegen werden afgesloten. Een dag later bleek dat een zware valwind veel schade had veroorzaakt op een camping in Vethuizen. Wellicht herinnert u zich dat verhaal ook nog?
Bron: MeteoGroup.
Datum: dinsdag 6 augustus 2019, 14:29
Bron: Meteo Consult
Categorie: Weer en Verkeer
Tags: Arnhem, Gelderland, Wageningen
Gerelateerde berichten:
- Licht winterse periode (29/01/15 13:10)
- Na de Sinterklaasstorm winterse buien (06/12/13 11:39)
- Amerikaanse kou nekt onze winter (01/02/19 16:10)
- De zon gaat toch niet slapen (24/04/18 10:05)
- Uitzonderlijke warmte (30/10/14 12:35)
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit bericht.