Een jaar om niet snel te vergeten...

Na de drie boeiende, interessante weerherinneringen van collega's Reinout

en Grieta kan ik niet achterblijven met mijn drie favoriete weersituaties na het jaar 2000. Als liefhebber van sneeuw zijn mij twee situaties bijgebleven en 1 vakantieherinnering uit de hoogzomer wil ik uitvoerig beschrijven. Om meer redenen...

Het jaar van uit de kast en mijn eerste echte buitenlandvakantie
Graag begin ik met die ene hoogzomersituatie. De precieze datum is mij ontschoten, maar ik weet nog wel goed dat het ergens later in juli moet zijn geweest en dat het in Tirol was, in het jaar 2003. Voor mij persoonlijk is dit een belangrijk jaar, dat jaar kwam ik voor mijn ouders, vrienden en collega's 'uit de kast'. In dat jaar leer ik mijn huidige vriend kennen die mij die zomer meteen meenam naar Oostenrijk en vooral een wintersportplaats in Tirol, daar waar hij met zijn ouders al een paar keer was geweest. Als jongen met amper reiservaring naar het buitenland (in de jaren '90 stonden we altijd op de camping in Heiloo) vond ik dit spannend en leuk. Bovendien was het mijn eerste vakantie met hem. En: op 1 onderbreking na, komen we vanaf dan ieder jaar terug en hebben aardig wat vaste mensen leren kennen in het pension, waar we toevallig op uit kwamen, en we tot op de dag van vandaag nog komen. Oostenrijk is zo ons tweede land geworden en dan vooral in de zomer. Genieten van de berglucht, het eten, de mensen en natuurlijk het reliëf, de omgeving. Hier hoort ook het vaak onvoorspelbare bergweer bij. Wintersport is overigens niet echt mijn ding, de sneeuw wel.

Golfbalhagel
Maar terug naar die ene weersituatie in de hele warme zomer van 2003. De ouders van mijn vriend reden rondjes in hun nieuwe auto met airco, want in Nederland werd het veel te warm. Ook Oostenrijk zat in de soms erg warme lucht met temperaturen boven de 30 graden maar was het in de nachten heerlijk slapen in de Oostenrijkse koele woningen met overstek. Op de grens met koelere lucht leidde dit zomerweer wel eens tot zware onweersbuien zoals men die ook kent van het Gardameer. En dat hebben mijn vriend en ik geweten op die ene hoogzomerdag. We waren nog nét op tijd voor de gigabui uit terug in het pension na een mooie wandeling in de bergen. Mijn vriend wees we op 1700 meter hoogte al op de veranderende lucht, de windveren die vanuit het noorden te zien waren. Als niet-weerman zou hij het bij het rechte eind hebben, met wel een beetje voorkennis want in de ochtend hoorden we op Radio Tirol in het pension de 'Gewitter' waarschuwing. Maar hij had het aambeeld van de onweersbui goed gezien en in de namiddag net uit de skilift gekomen, renden wij in de eerste dikke druppels naar het pension. Daar aangekomen ging het heel hard regenen. Tropische, kletterende regenval was het en al snel kwam het ook tot hagel. Geen kleine hagel, nee de hagelstenen werden groot, golfbalhagel. Het geweld van moeder natuur was te horen en te zien. De windstoten vielen wel mee. Ik had dergelijke hagelballen voor het laatst in de jaren '80 een keer thuis gezien. Zo vaak maak je dit niet mee. Nog geen kwartier later klonken opeens piepende banden onder ons balkon van het pension. Een vrachtwagen was bruusk tot stilstand gekomen, nog net aan de zijkant van de weg, en de chauffeur haastte zich in zijn werkkleding, maar hij was al bezig deze uit te trekken, naar de brandweerkazerne tegenover het pension. En er kwamen nog wat meer mannen aanrennen. Heel snel hierna stoven de brandweermannen in de brandweerwagen en reden met uiteraard gillende sirene naar het dorp waar volgens de pensionhoudster wateroverlast was ontstaan. Geen wonder, het water stroomde in een rivier over de wegen omlaag. Een Engelsman die in het pension zat, kwam op datzelfde moment met zijn gezin doorweekt binnen en wees op zijn (kale) hoofd: "au au, wat doet die hagel pijn!" Zij waren dus niet op tijd thuis, zij zaten middenin die golfhagelbui. Ik vermoed dat de hele situatie een half uur geduurd heeft, hierna klaarde het op. Het was lekker opgefrist, voor de bui uit was het benauwd. Nog dezelfde dag zijn we in de omgeving naar de schade gana kijken en zagen op een camping enkele kilometers verderop caravans die door kogels waren getroffen, gebutst door die scherpe, grote hagelbrokken. Een paar jaar later hebben we een soortgelijke weersituatie meegemaakt, maar die haalt het niet bij ene julidag in 2003.

Pak sneeuw met lekker zonnetje
Net als in maart 2005 was het ook begin maart 2006 raak met enig winterweer in ons land met vorst en regionaal veel sneeuw. Vooral op 1, 2 en 3 maart was er overlast door gladheid. Op 2 maart lag in een strook van de Flevopolders naar Overijssel 10 tot 25 cm sneeuw. De wegen in buurtprovincie Flevoland waren die ochtend slecht begaanbaar, hoorden wij op de radio. Eerder op de dag waren er enkele tientallen ongelukken gebeurd. De Markerwaarddijk tussen Lelystad en Enkhuizen was korte tijd afgesloten geweest, omdat het door de hevige sneeuwval te gevaarlijk was om te rijden. De politie ontraadde het automobilisten om gebruik te maken van de Hanzeweg tussen Dronten en Kampen. Daar waren zoveel ongelukken gebeurd dat het verkeer volledig vast stond. Daardoor kwamen ook de bussen tussen Lelystad en Kampen in de problemen. Mijn vriend woonde toen nog in Kampen en ik bezocht hem regelmatig aan het fraaie stadje aan de IJssel. Toevalligerwijs was ik die tweede maart 2006 bij hem en werden wakker in een dik pak sneeuw in de stad. Na het ontbijt moest ik de verse sneeuw in, om er in te wandelen. Vooral een laag verse sneeuw die kraakt en onaangeroerd is, blijft meteorologische heerlijkheid. We zijn samen gegaan voordat hij naar zijn werk moest en maar goed dat we de sneeuwwandeling niet uitstelde, want het begon al wat te dooien met en door felle zonneschijn bij weinig wind. Het was lekker winterweer eigenlijk, met al de kracht van de maartzon in je gezicht. Op de auto's, op het gras in het park en op de daken lag nog minstens 15 centimeter sneeuw. Het was een schooldag dus je zag weinig kinderen met en op de slee. Tot op de dag van vandaag is een pak van 15 cm voor een sneeuwliefhebber als ik en voor Nederlandse begrippen een 'mooie' hoeveelheid. Uiteraard mag het altijd meer zijn, maar wij genoten. Uiteindelijk werd het die middag ruim boven nul, 3 of 4 graden. De weerkaart toonde een bel vrieslucht op hoogte bij een depressie, een koudeput, die met 1 zwaartepunt bij de Wadden lag. Koudeputten zijn mijn favoriete weersystemen met hun grilligheid en uitwerking. In de winter kunnen 'putten' leiden tot (fikse) sneeuwval met soms ook onweer (z.g. thundersnow) en in de zomer brengen zij vaak wind-, waterhozen en pittige onweersbuien.

Alweer sneeuw!?
In maart 2005 zouden we nog niet weten wat er in december 2010 zou gebeuren op sneeuwgebied. O o, wat een heerlijke maand werd dat. Sorry voor de mensen die vaak de weg op moesten, want het was soms sneeuw van betekenis met ongemakken en overlast. Maar de 800 meter die ik naar het werk met de fiets of wandelend moet afleggen was een feest, ondanks het feit dat ik een keer viel later die maand; op die ene dag dat de sneeuw hard en glad was geworden op het fietspad. Uiteraard had ik beter moeten weten...Hoe dan ook, ik wil die sneeuwmaand graag weer meemaken. Sommige mensen in mijn omgeving zeiden toen tegen mij: "Houdt het nog een keer op?" En toen zei ik: "Nee!" ;-) En de cijfers achteraf laten het ook zien. Het zou de sneeuwrijkste december in jaren worden. Alleen op 11 en 12 december was ons land sneeuwvrij! Op vrijdag 17 december viel in vooral de Randstad en Zeeland circa 5 tot 20 cm sneeuw. Wij in de mediadiensten hadden het er lekker druk mee, weet ik nog. De sneeuwval leidde tot een verkeersinfarct. De dagen daarna groeide het sneeuwdek in het westen en midden van het land op veel plaatsen verder aan. Op 23 en 24 december sneeuwde het langdurig in het zuidoostelijk deel. Op veel plaatsen viel 5 tot soms ruim 10 cm sneeuw. De stevige wind veroorzaakte plaatselijk stuifsneeuw en veel overlast. Kerst verliep in het grootste deel van het land wit. In De Bilt was het de achtste witte Kerst sinds 1901. Noordelijke stromingen brachten storingen met koude lucht die over het relatief warme zeewater de sneeuwval brachten. Ik zeg: herhaling in december 2019 graag!

Gerelateerde berichten:

• Meer doden door lawines in Oostenrijk (17/03/10 12:36)
• Minister Opstelten benoemt politiechefs nationale politie (20/11/12 16:13)
• Twaalf gemeenten genomineerd voor landschapsprijs Landschapsbeheer Nederland (15/10/10 08:15)
• Oostenrijk zit niet te wachten op Oh Oh Tirol (12/11/10 12:16)
• KNMI: nieuwe buien in aantocht (22/12/09 13:50)

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit bericht.