Het gaat bij AI niet om algoritmes, het gaat om de data die je erin stopt

Steeds vaker lees ik over aandacht voor AI en algoritmes bij de politiek. Een goeie ontwikkeling, zeker omdat AI software steeds vaker ingezet wordt om bestuur te ondersteunen. Bijvoorbeeld het selecteren van cold cases waar potentie in zit of herkennen van potentiële onrust zodat je de geweldprotesten voor kunt zijn. Steeds vaker lees ik daarbij ook dat men inzicht wil in de algoritmes, en dát voelt voor mij als de verkeerde insteek. It’s the data, stupid.

Om een of andere reden is het woord `algoritme’ recent populair geworden als korte omschrijving voor computeranalyses waarmee dit soort zaken worden geregeld. Van het customizen van een newsfeed tot het detecteren van criminaliteit in historische politiegegevens, het heet allemaal “algoritme”. Ergens klopt dat ook wel: een algoritme is “een eindige reeks instructies die vanuit een gegeven begintoestand naar een beoogd doel leidt” (Wikipedia), en al die systemen gebruiken een serie instructies om gegeven een bak met data te komen tot het beoogde doel van een voorspelling.

Alleen: die stappenplannen of reeksen instructies zijn op zichzelf helemaal niet zo spannend of bijzonder. Meestal gaat het om machine learning algoritmes, die op zoek gaan naar samenhang tussen factoren in een groot databestand om zo tot voorspellingen te komen. We zien dat terechte klachten over partnermishandeling samengaan met het wonen in een rijtjeshuis, deze klacht komt uit een rijtjeshuis dus grote kans dat ie terecht is, ga er maar heen. (De achterliggende factor is dan dat buren het horen en bellen, wat meer zekerheid geeft.)

Het algoritme dat dit doet, is echter volstrekt niet ontworpen of aangepast om specifiek die samenhang te zoeken. Gooi je er honderdduizend telecomcontracten in inclusief opzegdatum, dan kan hij met dezelfde instructies uitrekenen welke klanten waarschijnlijk gaan verlengen en welke niet. Het algoritme hoef je daarvoor niet aan te passen, meer dan aangeven wat de uitvoervariabele moet zijn is het in de praktijk eigenlijk niet.

Het gaat om de data. Wat erin gaat, bepaalt wat eruit komt. Daar hebben we het al vaker over gehad: foute data erin is natuurlijk foute data eruit, of dat nu vooringenomenheid is, kortzichtige selectiviteit of typefouten doet er dan verder niet toe. Maar als je als politiek wat wilt doen aan de betrouwbaarheid en vooral de eerlijkheid van AI, dan moet je het niet hebben over de algoritmes maar over de data. De data bepaalt voor 100% wat het systeem gaat zeggen. Je wilt dus inzicht in de data, en regels over de data.

Arnoud

Het bericht Het gaat bij AI niet om algoritmes, het gaat om de data die je erin stopt verscheen eerst op Ius Mentis.

Gerelateerde berichten:

• De rechtspraak en de bedrijfsgeheime bewijsanalyse (31/08/18 08:12)
• Politiek wil waakhond op algoritmes, maar ik heb liever een keurmerk voor de trainingsdata (19/06/19 08:15)
• Een black box algoritme mag geen juridische besluiten nemen (07/12/18 08:10)
• Dit algoritme zet kiekjes om in kunstwerken van bekende schilders (01/09/15 14:29)
• Kan dat, een algoritme met een moreel kompas? #legaltechtuesday (03/12/19 08:10)

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit bericht.