Je klanten niet wijzen op de internetprijzen is een misleidende handelspraktijk?

Hela, die is grappig. Door op Schiphol geen volledige duidelijkheid te verschaffen over de verschillende tarieven, heeft [naam B.V.] immers essentiële informatie aan [eisers] over de opbouw van de prijs van haar diensten en de daarmee verband houdende kosten onthouden. Dat vonniste de Rechtbank Amsterdam onlangs. Het bedrijf biedt een dienst aan waarbij je men bij vertraging met je vliegtuig geld voor je terug gaat vorderen op no-cure no-pay basis. Er was enige discussie over welke voorwaarden nu precies golden maar de rechtbank ziet deze uitspraak als een makkelijke manier om de discussie af te kappen.

Wie vertraging heeft bij een vlucht per vliegtuig, heeft wettelijk recht op een schadevergoeding. Veel mensen vinden het gedoe die te claimen, vandaar dat er allerlei bedrijven bij zijn gekomen die zich specialiseren in het incasseren van deze vergoeding. Tegen een commissie (deze partij vroeg 20%) krijg je dat dan zonder verdere moeite overgemaakt. En het is no cure, no pay dus eigenlijk geen risico, toch?

Dit bedrijf bood haar diensten via internet aan, maar had ook mensen op Schiphol rondlopen die kaartjes uitdeelden met informatie over de dienst. Alleen stonden er op die kaartjes andere prijzen dan op de website. Raar zou je zeggen, want een beetje vliegpassagier kan dan toch op zijn mobiel de internetprijs krijgen? Inderdaad, maar dan moet je wel een vermoeden hebben dat die prijs anders zal zijn.

Het is precies dat punt waar de rechtbank eens kijkt naar de regels over misleidende handelspraktijken. Het is namelijk misleidend om essentiële informatie weg te laten, waardoor de gemiddelde consument een besluit neemt dat hij anders niet had genomen. Informatie is essentieel als hij van wezenlijke invloed is – je komt hier al snel in de cirkelredenering terecht. Maar weten wat de prijs is, is zonder twijfel essentieel.

Dan dus de hamvraag: is het essentieel om te weten dat er via een ander kanaal bij dit bedrijf een andere prijs beschikbaar is? Ja, volgens de rechtbank:

Het is evident en ook niet in debat tussen partijen dat [eisers] , indien hij door [naam B.V.] was geïnformeerd over de beide tarieven, voor het voordeligste tarief en dus voor het internettarief had gekozen. Door [eisers] op dit punt niet volledig te informeren heeft [naam B.V.] [eisers] niet de gelegenheid geboden een goed besluit over de transactie te nemen en heeft [naam B.V.] zich schuldig gemaakt aan een oneerlijke handelspraktijk.

Het gevolg zou normaal zijn dat de gehele overeenkomst van tafel gaat (die is immers vernietigbaar). Maar dat gaat de rechtbank dan ook weer te ver, zodat men uitkomt bij vaststellen dat de internetprijs de enig juiste prijs moet zijn.

Gezien de specifieke situatie rond deze dienst vind ik de uitkomst wel te billijken, maar het voelt wel eng: als je dus als winkel andere prijzen hanteert op de vloer dan op de site, dan ben je misleidend bezig? Of die lijn doortrekkend, moet je mensen dan melden “als u via internet bij ons koopt, krijgt u 14 dagen retourtermijn maar in de winkel slechts 8 dagen”? Het voelt niet als een handig precedent.

Arnoud

Het bericht Je klanten niet wijzen op de internetprijzen is een misleidende handelspraktijk? verscheen eerst op Ius Mentis.

Gerelateerde berichten:

• Vergoeding vertraging blijft (28/10/12 10:41)
• Tijd op de grond telt mee bij bepalen duur vertraging (04/09/14 13:16)
• Vertraging gehad,alsnog vergoeding (19/02/10 20:06)
• Compensatie vertraging vlucht rechtmatig (05/03/10 07:15)
• Compensatie vertraging vlucht rechtmatig (05/03/10 07:15)

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit bericht.