Op de valreep laagterecord zeeijsbedekking voorkomen.

De hele winter lag er recordweinig ijs op de noordelijke ijszee. Op het laatste moment is een minimumrecord aan het einde van de winter voorkomen.

Het laagterecord blijft nu staan op de winter van 2016-2017. Op de Arctische poolzeeën lag er toen 14,42 miljoen vierkante kilometer aan ijs. De zojuist afgelopen winter heeft net aan het einde nog een groeispurt gemaakt en komt op 14,48 miljoen vierkante kilometer uit. En komt daarmee op de tweede plaats in de ranglijst van minimale ijsbedekking.

Top tien minimale ijsbedekking
De afgelopen jaren zien we al steeds laagterecords voor de poolzeeën. De tabel bij dit verhaal laat zien dat de afgelopen vier jaar allemaal in de top zitten voor wat betreft minimale ijsbedekking. Zowel 2015, als 2016, 2017 en 2018 zijn slechte jaren als het gaat om ijsaangroei. Als we de hele top 10 bekijken, met jaren vanaf 1979, zijn dat allemaal jaren uit de 21e eeuw. De gemiddelde ijsbedekking, gedestilleerd uit de jaren 1981 tot en met 2010 bedraagt 15,64 miljoen vierkante kilometer.

Winters in het poolgebied minder koud
Tot een jaar of 10 geleden zag je nog wel dat het aandeel ijs zich in de winter steeds (groten)deels herstelde. Die compensatie is de afgelopen 5 a 6 jaar echter niet meer aan de orde. Dit komt door de diverse golven met warmte die in de wintermaanden het poolgebied worden ingeslingerd, vooral rondom Spitsbergen. De bijgevoegde grafiek van de temperatuursverloop in Longyearbyen (op Spitsbergen) laat het effect daarvan verbijsterend goed zien. Kijk maar eens naar de maanden november tot en met februari. De dikke zwarte lijn toont de gemiddelde temperaturen, de blauwe curve de opgetreden temperaturen en de roodroze stukken de momenten waarop de temperatuur boven het vriespunt uitkwam. En dat is de afgelopen maanden verbazingwekkend vaak gebeurd. Soms zelfs gepaard gaand met regen. Vroeger was dat niet aan de orde.

Eindspurt
Gelukkig vond er dit winterseizoen op de valreep enig herstel plaats. Een koude episode viel samen met het moment dat de kou ook deels wegstroomde naar lagere breedtegraden. Vandaar ook dat het maximum aan ijsbedekking maarliefst 10 dagen later plaatsvond dan vorig jaar. Toen was op 7 maart de maximale bedekking, nu op 17 maart. In de grafiek ‘Arctic Sea Ice Extend’ is de blauwe lijn die van de afgelopen winter. Je ziet helemaal rechts in beeld dat deze lijn nét boven die van 2016-2017 is uitgekomen.

Hoe ziet het ijs eruit?
Vaak is ijs heel dik, maar als er te weinig kou voorhanden is, wordt het ijs een stuk dunner. Zeker voor wat betreft de gemaakte eindspurt gaat het vooral om dun ijs. Bij het bekijken van de ijskaart wordt duidelijk dat de tekorten momenteel vooral zitten bij Spitsbergen, aan de oostkust van Groenland, de noordoostkust van Canada en in het zeegebied tussen Alaska en Siberië. Opmerkelijk veel zeeijs ligt er aan de oostkant van Siberië. Ook wat meer dan normaal zien we aan de oostkust van Zweden.

Bronnen: MeteoGroup, NSIDC.org, yr.no. Hoofdfoto: NSIDC.

Gerelateerde berichten:

• Uitzonderlijk zachte Arctische winter leidt tot laagterecord zee-ijs (15/05/17 00:00)
• De Noordpool is in duisternis gehuld. (11/11/17 08:59)
• Recordsmelt Noordpool EN Zuidpool (15/02/18 10:49)
• Lagedrukgebieden behoedden Noordpool voor recordsmelt (26/09/17 12:08)
• Arctisch zee-ijs smelt verder weg (16/10/18 00:00)

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit bericht.