Rechtbankjournalistiek: kiezen tussen emotie en diepgang

Den Haag ,

In het verslaan van rechtszaken zijn twee trends te zien: meer emotie en snelheid tegenover aandacht en diepgang. Dit contrast tussen snelle snacks en slow food in de rechtbankjournalistiek is niet per se problematisch, bleek 22 april bij het afscheidssymposium van de Bredase persrechter Kees Wallis. "Het is eerder aanvullend", aldus een aanwezige rechter. "We moeten accepteren dat er twee soorten mensen bestaan met twee soorten informatiebehoefte."

Hijgerig

Het meest opvallende optreden in de klassieke Lutherse Kerk in hartje Breda kwam van Marieke Boerefijn, rechtbankverslaggeefster van Omroep Brabant. "Ik kom naar de rechtbank voor emotie, niet voor diepgang", provoceerde zij bewust haar publiek van rechters, collega-journalisten en communicatiemedewerkers van de Rechtspraak. "Ik wil nieuws scoren, liefst gisteren. Ja, dat is hijgerig, maar ik heb ook een ongeduldige eindredacteur die in mijn nek hijgt." Haar ontnuchterend eerlijke verhaal viel moeilijk bij diverse aanwezigen. "Ik vind dat een regionale omroep nuance boven emotie moet laten gaan", reageerde een rechter.

 

Marieke Boerefijn van Omroep Brabant

Slow journalism

Meer emotie en snelheid is een duidelijke trend in de rechtbankverslaggeving, stelde communicatiewetenschapper Bernadette Kester vast. Door de opkomst van de sociale media en de bezuinigingen bij vooral regionale kranten en omroepen is er vaak geen tijd meer voor een gebalanceerde uitleg van een rechtszaak. Dat is volgens Kester jammer omdat burgers baat hebben bij genuanceerde informatie over de rechtspraak. Andersom doet de Rechtspraak steeds meer moeite om sneller toegankelijke informatie naar buiten te brengen. Kester pleit voor meer ‘slow journalism’ over rechtszaken: "Zoals de achtergrondverhalen van digitaal platform De Correspondent. Het zou jammer zijn als krantenlezers en tv-kijkers alleen maar hapklare snacks krijgen voorgeschoteld."

Vlees en bloed

Rob Zijlstra is zo'n rechtbankverslaggever die dieper in een zaak duikt. Voor diverse Noordelijke dagbladen en op zijn blog 'Zittingszaal 14' biedt hij zijn publiek een menselijke en intelligente kijk in de wereld van de rechtszaal. "Ik heb geen haast, ik heb geen gedoe met de eindredacteur", vertelt hij. Het neerzetten van de verdachte als een mens van vlees en bloed is een van zijn specialiteiten. Daarin lijkt hij trouwens op Boerefijn van omroep Brabant, zij probeert alles om een zaak persoonlijk en herkenbaar te maken. Daarin gaat haar omroep ver: het dramatische 112-telefoontje van een vrouwelijk slachtoffer dat was afgespeeld in de rechtszaal werd opgevraagd en zonder aarzelen uitgezonden. “Gênant en niet te verdedigen”, reageert een aanwezige als het geluidsfragment in de kerk wordt afgespeeld.

Zorgvuldig

Vertrekkend persrechter Kees Wallis neemt het voor Boerefijn op: “Ik heb diverse keren met Marieke samengewerkt en het valt echt wel mee met die zorgvuldigheid”. Wallis is positief gestemd over de toekomst van de rechtspraakjournalistiek: “De gemiddelde journalist is goed met zijn vak bezig en neemt verantwoordelijkheid.” Ook diverse mensen in het publiek sloegen een brug tussen de oude en nieuwe vormen van rechtbankverslaggeving. “We moeten accepteren dat er twee soorten mensen bestaan met twee soorten behoeften aan informatie"', stelt een rechter. "Het is aan de media om beide doelgroepen zo goed mogelijk te bedienen.” 

Gerelateerde berichten:

• No-stress test (04/08/10 17:30)
• Smoking or no smoking (03/08/09 18:45)
• Boeit niet! (12/10/09 12:30)
• IMF waarschuwt Frankrijk (07/11/12 02:05)
• De visie van Bernard Connolly (25/02/13 00:55)

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit bericht.